موسسه رازی حامی برگزاری بیست و یکمین کنگره ملی دامپزشکی ایران طرح نور مایه قوت قلب و امید مردم است به مناسبت هفته زمین پاک، پاکسازی شهری نظرآباد با حضور مسئولین شهری برگزار شد سندرم تراکم، بلای جان کلانشهر ها شده است اختراع لامپی در ۸رنگ و ۸وات متفاوت که بعداز سوختن دوباره روشن میشود استان البرز میزبان کارگران نمونه کشوری در شرکت تماد کرج بازدید امام جمعه شهرستان نظرآباد از تالاب صالحیه تخریب و جمع آوری جایگاه های غیر مجاز و غیر بهداشتی عرضه و کشتار دام در سطح شهر گلسار
علاقمندی و احساس افتخار و تعلق خاطر به شخصیت های ایران باستان ازجمله کوروش کبیر و سلسله هخامنشیان،پدیده ای است که در سالهای اخیر بسیار رواج یافته و به سرعت در حال نهادینه شدن در ذهن و قلب بخشهای بزرگی از جامعه ایرانی است که با توجه به عملکرد خوب این پادشاه هخامنشی کاملا قابل فهم است.
این روزها کمتر خانه ای پیدا می شود که در آن کتابخانه کوچک یا بزرگی وجود نداشته باشد.
محیط زیست به زبان ساده جایی است که انسان و دیگر زیستمندان آن جا زندگی می کنند با توجه به حضور ما در کره زمین، تمام این سیاره، محیط زیست ما (تمام زیستمندان) محسوب می شود.
در مورد نقش انسان در "جهان هستی" در میان گروه های مختلف اجتماعی حرف و سخن بسیار است. روی سخن این یادداشت با کسانی است که انسان را نقطه پرگار "جهان هستی" می دانند و اعتقاد دارند که تمام جهان برای او آفریده شده است!
ساعت زمین یک تلاش جمعی هماهنگ سالانه است که توسط صندوق جهانی حیات وحش (WWF) برای افزایش آگاهی در مورد تغییرات آب و هوا سازماندهی میشود. این رویداد همه ساله در آخرین شنبه ماه مارچ میلادی از ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۱:۳۰ به وقت محلی برگزار میشود.
میلیاردها سال جهان بر مدار طبیعت پیش رفت و انسانها نیز همانند سایر زیستاران زمین، خود را با طبیعت تطبیق دادند. به مرور زمان، دست سلطهی بشر بر طبیعت دراز شد و هزینهی این دخالتها را از حساب طبیعت منظور کرد.
درختکاری در کشور ما از زمان باستان مورد توجه و اقبال عموم بوده است و به عنوان یک سنت نیکو قلمداد میشد. اما چه رخدادی باعث شد که امروز طرح درختکاری صدای بسیاری از منتقدین، فعالین و کارشناسان محیط زیست را در بیاورد و تبدیل به یک نگرانی عمده برای دغدغهمندان محیط زیست شود؟
امروزه حیاتوحش، بخشی از گفتمان زیستمحیطی است؛ مفهوم مشخص و واحدی ندارد و در همهجا ظهور و بروز یافته است. از زیستگاههای طبیعی در سراسر کرهی زمین گرفته تا شهرهای امروزی (جنگل بتن!) و حاشیهی شهرها.
در این روزها تقریبا کمتر کسی را میتوان یافت که از افزایش قیمت ها و تورم و تخلفات صنفی گله وشکایتی نکند.
اگر از مرحلهی انکارِ آثارِ منفیِ گوشتخواری بر زمین عبور کردهایم و به پذیرش در این خصوص رسیدهایم، محتملن برای مواجه شدن با: گرسنگی در جهان، آسیب شدید به محیطزیست، تخریب روزافزونِ جنگلها و درپیِ آن نابودیِ گونههای گیاهان، جانوران و حشرات، گرمایشِ زمین بهعلت دامداری بیرویه، ایجاد گازهای گلخانهیی، هدردادنِ آب و همچنین جنبههای سلامت فردی، رژیم غذایی گیاهخواری را لااقل بهعنوان روشی بر پایهی عقل و منطق درنظر میگیریم. اما پرسش اصلی در این نوشتار این است: آیا موضعی که از گیاهخواری بهعنوان «روش تغذیهی سالم» و «دوستدارِ محیطزیست» دفاع میکند، با موضعی که پرهیز از خوردن جانوران را تاییدی بر داشتن یک «حق» برای حیوانات درنظر میگیرد، یکی است؟ پاسخ به این سوال را میتوان در تعریف «وگانیسم» بهطور دقیق مشخص کرد.