شرکت آب منطقه‌ای البرز: عملیات ساماندهی رودخانه در محدوده کاخ ناصری؛ گام مهمی برای کاهش خطر سیلاب و حفاظت از میراث تاریخی
با پیشرفت چشمگیر عملیات ساماندهی و بازگشایی مسیر رودخانه در محدوده کاخ ناصری، اقدامات فنی با هدف ایمن‌سازی بستر رود، مهار جریان‌های سطحی و حفاظت از سازه‌های تاریخی در حال اجراست. شرکت آب منطقه‌ای این پروژه را در چارچوب طرح جامع مدیریت رواناب و سیلاب منطقه دنبال می‌کند.
به گزارش کوه سرفراز و به نقل از میثاق جوان نیوز، در ادامه اقدامات پیشگیرانه برای افزایش تاب‌آوری مناطق تاریخی در برابر خطرات طبیعی، حدود ۸۰۰ متر طول از بستر رودخانه در محدوده کاخ ناصری بازگشایی شده و بیش از ۲۰ هزار متر مکعب واریزه منتقل‌شده از بالادست از این مسیر جابجا شده است.
این عملیات با هدف رفع انسداد مسیر، افزایش سطح مقطع جریان و کاهش خطر وقوع سیلاب در مناطق پایین‌دست اجرا شده و طبق اعلام کارشناسان فنی، نتایج اولیه نشان از بهبود قابل توجه وضعیت جریان طبیعی رود دارد.
در بالادست رودخانه نیز عملیات هدایت رواناب‌ها با موفقیت به پایان رسیده است. طی سال‌های اخیر، انحراف جریان‌های سطحی از مسیر اصلی و برخورد مستقیم آن‌ها با دیوارها و سازه‌های تاریخی کاخ ناصری، آسیب‌های قابل توجهی وارد کرده بود. اکنون با تعیین مسیر جدید و هدایت اصولی رواناب‌ها به داخل رودخانه، خطر فرسایش و تخریب بیشتر این آثار کاهش یافته است.
در ادامه عملیات ایمن‌سازی، اجرای دیوار گابیونی به طول ۳۰۰ متر در مجاورت کاخ ناصری آغاز شده است. این دیوار که قرار است طی یک ماه و نیم آینده به بهره‌برداری برسد، نقش مهمی در مهار جریان‌های سطحی، کنترل فرسایش حاشیه رودخانه و حفاظت از دیوارهای تاریخی کاخ ناصری ایفا خواهد کرد.
به گفته کارشناسان، استفاده از دیوارهای گابیونی در مناطق کوهستانی و رودخانه‌ای، ضمن افزایش استحکام سازه‌ای، به پایداری اکولوژیکی و کنترل طبیعی جریان آب نیز کمک می‌کند.
شرکت آب منطقه‌ای با تأکید بر ایمن‌سازی زیرساخت‌ها و حفاظت از آثار تاریخی در برابر بحران‌های طبیعی، این پروژه را به عنوان بخشی از طرح جامع مدیریت رواناب و سیلاب منطقه به اجرا گذاشته است.
به گفته مسئولان این شرکت، حفاظت از میراث تاریخی تنها با نگاه حفاظتی ممکن نیست، بلکه نیازمند اقدامات زیربنایی، مهندسی و نگاه چندبعدی به موضوعات شهری، محیطی و فرهنگی است.
عملیات ساماندهی رودخانه در محدوده کاخ ناصری، نه‌تنها گامی مؤثر در کاهش خطرات سیلاب و حفاظت از بافت‌های تاریخی محسوب می‌شود، بلکه نمونه‌ای موفق از همگرایی میان حفاظت از میراث فرهنگی و مدیریت منابع طبیعی در شرایط بحران‌خیز اقلیمی است. با تداوم چنین پروژه‌هایی، می‌توان امید داشت که مناطق حساس و ارزشمند، از خطراتی همچون سیل مصون بمانند و برای نسل‌های آینده حفظ شوند.
