بررسی فیلم موزیکال «شرور: برای همیشه»
نمایشی متفاوت از تضادها
ماجرا از جایی شروع می‌شود که «آلفابا» و «گالیندا» در دانشگاه به دوستانی متحد تبدیل می‌شوند که همه چیز را تغییر می‌دهند. «آلفابا» همیشه به خاطر رنگ سبز پوستش مورد آزار دیگران قرار می‌گرفت، «گالیندا» نیز دختری افاده‌ای که غرور از همه رفتارش مشخص بود اما زمانی که مجبور شدند در یک اتاق زندگی کنند، متوجه می‌شوند که یکدیگر را به شکلی می‌بینند که هیچ‌کس قبلا ندیده است. این ارتباط نقطه عاطفی فیلم را شکل می‌دهد و باعث می‌شود که صحنه‌های موزیکال نه تنها چشم‌نواز، بلکه جذاب و دراماتیک باشند.
یکی از نکات برجسته فیلم، نحوه ساخت شخصیت‌ها و نشان دادن رابطه آن‌هاست. «آلفابا» و «گالیندا» دو شخصیت متضادند، یکی به دلیل ظاهر عجیب از جامعه طرد شده و دیگری به خاطر زیبایی همیشه موفق بوده است. با این حال فیلم موفق می‌شود نشان دهد که چگونه دو فرد با دنیایی متفاوت می‌توانند بهترین دوستان یکدیگر باشند. در واقع آنچه اساس داستان را شکل می‌دهد رابطه انسانی میان کاراکترهاست. موسیقی و رقص نیز از نقاط قوت فیلم هستند، آهنگ‌ها، ترانه‌ها و صدای «آریانا گرانده» تجربه‌ای شگفت‌انگیز از نمایش موزیکال را ارائه می‌دهند.
با وجود جذابیت‌های بصری و موسیقی «شرور: برای همیشه» در پرداختن به برخی از مضامین اجتماعی، مانند خشونت و ظلم علیه دیگران عمیق نمی‌شود و تلاش می‌کند نگاهی ساده به مسائل داشته باشد. در نهایت می‌توان تماشای این فیلم را تجربه عالی برای کسانی دانست که عاشق موسیقی هستند.
