تشویش آینده ،تحسین گذشته ……

ابراهیم فرجی پوردرگفتگوباکوه سرفرازدررابطه باعدم پای بندی به برخی تعهدات اخلاقی ورفتاری در محیط کوهستان گفت: در مناظره وگفتمان با پیش کسوتان وفعالین نخبه عرصه کوه که به شیوه های مختلف همراه وهمگام با جامعه کوهنوردی بوده اند به مراتب و به کرات شنیده وتاکید شده است که این رشته ورزشی هم اکنون همانند همه پدیده های پیرامون تحت تاثیر جامعه گذار و الگو پذیری از ناملایمات اجتماعی قداست وحرمت پیشینه خود را به تعبیری از دست داده و در مسیری کژراهه ونا خوش آیندی گام نهاده است٬ اکنون در مناطق کوهستانی ودر فرهنگ ورفتار برخی ورزشکاران کوهنورد آنچه شاهد وناظر هستیم توهم وبرداشتی نادرست از تاریخ شفاهی ومکتوب این رشته می باشد . که نسل گذشته را دل واپس ودلنگران کرده است .عدم پای بندی به برخی تعهدات اخلاقی ورفتاری در محیط کوهستان و در محافل ناشی از فرهنگ بر آمده از جامعه وفضای مجازی وهمچنین تاثیر پذیری از تعالیم مدرسان ومربیانی است که در برخی مواقع آموزش را دست مایه در آمد زایی کرده که منتج به مدرک گرایی و تهی از واقعیت می باشد .صداقت در ورزش کوهنوردی ومقدس شمردن کوهها وارزش های احتماعی واخلاقی در عرصه کوه وهمچنین در آموزه های دانش کوهنوردی همه از مواردی است که در گذشته از ملزومات تعلیم وتربیت بوده و عدول از آن به عنوان خطوط قرمز تلقی می گردد .پیش کسوتان ونخبه گان نسل گذشته بی تردید ارزش ها ودانش کوهنوردی را بسختی کسب کرده وبراحتی نیز از کف نخواهند داد. لذا مصاحبت و مباحثه با موسیپدان عرصه کوه و اهالی قلم که نقش بزرگی در روشنگری جامعه ودانش افزایی دیگران داشته اند حایز اهمیت است٬ . ورزش کوهنوردی در طول تاریخ همواره در فراز نشیب بوده وانسان همیشه برای آینده نگران است٬ او در گذشته با همه کم وکاستی همراه بوده و با هنجارهای جامعه خو گرفته ودر حال حاضر هم تمایلی به نقد گذشته ندارد ٬ چون هر آنچه اکنون به ارث برده محصول گذشته است واکنون نیز با همه ناملایمات به تصور خود باید روزگار وشرایط فعلی را تحمل کرده وترجیحا ادامه دهد. اما تعصب اجازه نمی دهد گذشته خویش را نقد نماید٬ ولی برای اینکه از قافله عقب نی افتد دلواپس آینده است. غافل از اینکه لحظات همه در حال تغیر هستند و مبنا ومسیر آینده را رشد نیروهای مولد ونیاز جامعه تعیین می کند وانسان آنچان تاثیر گذار نیست٬ همه انسان ها در زمان حیات خود با نسل گذشته وآینده به جهات تاریخی واجتماعی اختلاف بینش دارند٫ اغلب قدیمی ها واهالی کوه گذشته را تمجید می کنند وتشویش آینده دارند در صورتیکه در تمام طول عمر بشر به گذشته وآینده وابسته بوده و خود محصول گذشته و سپس به آینده می رسد٬ لذا در این عرصه کوهها وهمه پدیده های پیرامون با انسان همراه بوده ومورد بهره برداری قرار می گیرند. از اینرو اگر به پیشینه دورتر بر گردیم تعداد قلیلی از مردم وعلاقه مندان رهسپار کوه بودند وآسیب پذیری به مراتب کمتر٬ اما اکنون سیل عظیم مسافرین کوه به مناطق کوهستانی قابل تصور نیست٬ که بی تردید از بدیهیات جامعه گذار می باشد. همه کوهها اکنون در معرض خطر وآسیب می باشند ٬اما این همه نگرانی ونقد واضطراب مشکلی را حل نمی کند ولازم است آستانه تحمل خود را بالابرده با فرهنگ سازی وساماندهی اقشار مختلف مردم وعلاقه مندان آنان را جذب باشگاهها کرده و با همراهی سرپرستی ونیز تذکر و آموزش بتدریج در عقاید وایده مردم اثر بگذاریم٬ باید برای مردم وعلاقه مندان انگیزه آموزش ونیز حس خوب به کوه ایجاد کرد .لذا همچنان که کوهها را مقدس می پنداریم ٬ باید به کرامت انسان نیز احترام بگذاریم٬ و بی تعارف از خود آغاز کنیم٬ هر آنچه برای دیگران بد ونامطلوب است خود نیز تابع آن باشیم ٬بلی همان من وشما هستیم که برای چندمین بار خودرا به جایگاه قله رسانده وسیل عظیم تبریکات در فضای مجازی در تمجید از صعود سرازیر می شود .چرا باید برای صدو یکمین‌بار به قله دماوند صعود کنیم ؟ چه اجباری است؟ چرا برخی موسپیدان که عمری از آنان گذشته وبا هزار سلام وصلوات تلاش می کنند سالی چند بار ویا حد اقل یک بار به قله دماوند صعود کرده وتعداد زیادی را نیز با خود همراه می کنند ودر فضای مجازی الا ماشالا تبریک وتشویق واستاد والقاب …. درج می شود٬بهتر نیست اول از خود شروع کنیم واگر چیزی باقی ماند تذکری به دیگران٬ لذا قبول دارم انتقاد به من وارد است ٬تلاش میکنم تکرار نشود ٫ اما قول نمی دهم .