حیوانات چگونه به سلامت روانی افراد کمک می‌کنند؟

در روانشناسی نیازهای انسان به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند که شامل نیازهای فیزیولوژیک (مثل نیاز به آب، غذا، سکس) و نیازهای سایکولوژیک (تعلق و دلبستگی، ایمنی، خلاقیت) می‌شود. نیاز به تعلق و دلبستگی یکی از مهمترین نیازهای سایکولوژیک در ماست که کمبود و عدم ارضایش باعث افت عملکرد روانی-اجتماعی فرد می‌شود. حیوانات می‌توانند این نیاز را به خوبی در افراد ارضا کنند. فردی که در طول روز از طرف مدیر، کارفرما یا ارباب رجوع فشارهای روانی زیادی تحمل کرده و عصر کاملاً خالی از انرژی فیزیکی و روحی شده وقتی به خانه بر می‌گردد و دم تکان دادن سگ، آواز قناری، یا میو میو کردن گربه حیاطش را می‌بیند و آنها را در آغوش می‌گیرد، مجدد حس زندگی پیدا می‌کند و در این لحظه نیاز به تعلق و دلبستگی در او ارضا شده‌است. همچنین زمانیکه فرد تنهاست و یا بخاطر شرایطی از دوستان و خانواده‌اش فاصله دارد حضور یک حیوان خانگی می‌تواند نیاز به دلبستگی را در او ارضا کند. افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی مثل اسکیزوئید و اجتنابی، کودکان مبتلا به طیف اوتیسم، افرادیکه صفت درونگرایی بالایی دارند و حتی یک فرد اسکیزوفرن گاهی اوقات یک حیوان خانگی تنها دوست و بر طرف کننده نیاز به تعلق و دلبستگی‌‌اش می‌شود.
هنگامی که ما دچار یک اختلال روانی مثل اضطراب، افسردگی یا اختلالی بسیار جدی مثل اسکیزوفرنی می‌شویم سطح خود-کارآمدی ما افت می‌کند. یکی از کارهای مهم درمانگر کمک به ما در افزایش سطح خود-کارآمدی‌مان است‌. برخی تکنیک‌های درمانی مثل فعالسازی رفتاری به بهبود سطح خود-کارآمدی‌مان کمک می‌کند. وجود حیوانات در زندگی‌مان نیز دقیقاً همین کار را انجام می‌دهد. شما وقتی یک حیوان را کنار خود می‌پذیرید خود را موظف می‌کنید که به او رسیدگی کنید اگر حیوان خانگی تان باشد ساعات خاصی در طول روز او را به پیاده روی می‌برید، موهایش را شانه می‌کنید، پرهایش را تمیز کرده و اگر یک حیوان بی‌پناه در محله تان باشد در ساعات خاصی برایش غذا می‌برید. کارهای فوق یک انگیزه برای به حرکت درآمدن‌تان می‌شود، و انجام موفقش در مغز شما دوپامین آزاد می‌کند که بصورت حس خوب و انگیزه برای تکرار مجدد می‌شود. همچنین اینکه می‌بینید برای دیگری مهم هستید حس خود-کارآمدی‌ را در شما پرورش می‌دهد.
حیوانات به شکل دیگری نیز به شما کمک می‌کنند؛ وقتی شما مضطرب هستید یا در طول روز در محیط کار استرس زیادی را تحمل کرده‌اید نوازش کردن یک حیوان به شما کمک می‌کند توجه‌تان را از همه چیز به نوازش او تغییر دهید در آن لحظه شما مایندفول هستید یعنی “حضور قلب یا وقوف” را تجربه می‌کنید و تمام حواس تان در لحظه “اکنون” قرار دارد که این اضطراب را کاهش می‌دهد. همچنین وقتی حیوانی را در آغوش می‌گیرید میزان زیادی اوکسی‌توسین در مغزتان آزاد می‌شود اوکسی‌توسین، نوروترانسمیتری است که بعنوان یک ضد اضطراب و آرامبخش عمل می‌کند. دیدید وقتی عاشق می‌شوید اضطراب‌تان کم می‌شود علتش همین است. حیوانات خانگی سطح سروتونین را نیز بالا می‌برند نوروترانسمیتری که رفتارهای تکانشی را بازداری می‌کند در نتیجه شما کمتر دچار پرخاشگری و کارهای لحظه‌ای و بی فکرانه می‌شوید البته سروتونین به تعادل سایر انتقال دهنده‌های عصبی در مغزتان نیز کمک می‌کند سطوح گابا، گلوتامات، نوراپی‌نفرین و دوپامین را نیز در مغزتان متعادل می‌کند و زمانیکه بیوشیمی مغزتان در حالت تعادل باشد بهتر می‌توانید توجه کنید، فکر کنید، تصمیم بگیرید، و عمل کنید!
حیوان خانگی به روش دیگری نیز به شما کمک می‌کند، گاهی در خانواده مشکلاتی بین افراد بوجود می‌آید که ارتباطشان با یکدیگر را ضعیف می‌کند حیوانات خانگی با رفتارشان افراد خانه را به هم نزدیک می‌کنند و پیوند محکم‌تری ایجاد می‌کنند زیرا نقطه مشترک تک تک اعضای خانه هستند.
حیوانات خانگی به برقراری بهتر ارتباط کودکان نیز کمک می‌کنند به همین دلیل پت‌تراپی برای کودکان مبتلا به طیف اوتیسم مفید است. کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/کم‌توجهی هنگامی که در کنار یک حیوان خانگی هستند رفتار بهتری دارند و والدین نیز نقش موثر آنها را حس می‌کنند. و مهمتر آنکه حیوانات خانگی می‌توانند “عشق” را به فرزندانمان آموزش دهند. چه درسی در زندگی با ارزش تر از عشق است و چه معلمی مهربان‌تر و دوست داشتنی‌تر از یک حیوان بیگناه معصوم!