چرا در زندگی ایرانیان بن بست وجود دارد؟

اما براستی چرا ساختار ذهنی و فرهنگی ما به گونه ای طراحی شده است که در مواجهه با مشکلات مختلف، توانایی درک درست ابعاد آن و پیدا کردن راه حل منطقی و قابل اجرا و پیاده نمودن و اجرای آنرا نداریم؟؟
چرا برای ما ایرانی ها در عرصه های مختلف زندگی،بن بست وجود دارد؟
چرا وقتی ما در کنکور قبول نمیشویم دنیا برای ما به آخر میرسد؟ چرا وقتی شکست عشقی میخوریم به فکر خودکشی یا اسید پاشی هستیم؟! چرا وقتی ورشکسته اقتصادی میشویم افسرده و منزوی میشویم؟چرا وقتی از پست و مقامی عزل میشویم تا سالها در حسرت روزهای خوب گذشته سپری میکنیم؟ چرا وقتی عزیزی از ما فوت میکنید دنیا رو تمام شده میدانیم؟!
جواب این سوالات و پرسش های متفاوت اینست که ما از نظر سابقه تاریخی و فرهنگی، ما ملتی احساس گرا و قائم به شخص هستیم و برای خود چشم انداز بلند مدت که قائم به شخص یا تحول خاصی نباشد طراحی نمیکنیم..زیرا خود را متکی به فرد خاصی میدانیم و به محض نبود آن شخص(فرمانده یا مادر یا معشوق) ما دچار فروپاشی و بی هویتی میشویم..زیرا یاد نگرفته ایم که دنیای ما دنیای فانی است و باید برنامه زندگی را جوری طراحی کرد که در بدتدین حالات و حتی بدون وجود اشخاص محبوب خود هم بتوانیم به مسیر زندگی ادامه دهیم و به چشم انداز بلند مدت تعریف شده در زندگی فردی و اجتماعی برسیم..زیرا همیشه نگاه ما رو به گذشته و نوستالوژیک هست..زیرا ما امیدوار نیستیم و نگاه به آینده نداریم..زیرا ما اشخاص مبارز و جدی برای رسیدن به اهداف خود نیستیم..زیرا نمیتوانیم واقعیت های تلخ زندگی رو پذیرفته و از آن عبور کنیم..زیرا همانند تمام مسائل شخص محور هستیم نه نهاد محور..زیرا به معنای حقیقی به جهان آخرت باور نداریم..زیرا باور نداریم که ما محور جهان هستیم..زیرا به قدرت ذهن و عمل خود باور نداریم…باور نداریم که آینده به دستان ما رقم میخورد..زیرا همه چیز رو به گردن قضا و قدر و سرنوشت و تقدیر وقسمت و شانس که هیچ مبنای قرآنی و عقلانی ندارد می اندازیم…
در پایان باید گفت که جوامع غربی و شهروندان آن اینگونه نیستند باید رفتار و طرز فکر خوب رو از هرکسی حتی دشمن خود یاد بگیریم..انسان غربی خیلی وقتی برای نگاه نوستالوژیک به گذشته صرف نمیکند و بیشتر سعی میکنید اولا از وقایع تلخ زندگی پیشگیری کنید ثانیا در صورت وقوع روحیه خود رو نباخته بلکه از آن درس عبرت میگیرد و با توان و جدیت به سمت هدف از پیش طراحی شده خود حرکت میکند و اسیر تحولات منفی زندگی نمیشود زیرا خود را محور عالم میداند و اراده خود رو بالاتر از هر رخداد منفی میبیند و تسلیم نگاه شرقی تسلیم گرا و تقدیر گرا نمیشود که بایستی الگوی ما قرار بگیرید