بر این باور هستم که در طراحی و ساخت زیستمندان و تمام کرات آسمانی دقیقآ از یک تفکر و یک سیستم و یک مکانیزم واحد استفاده شده است. هر چند که از نظر ظاهر چنین به نظر نیاید. در واقع همان طور که جسم انسان یک سخت افزار یکپارچه است، کره زمین و منظومه شمسی و کهکشان راه شیری و دیگر کهکشان ها هم هر کدام به عنوان یک الکترون و اتم و مولکول و سلول، یک مجموعه واحد و یکپارچه هستند که در کل، پیکره واحد “جهان هستی” را شکل می دهند. در واقع کل “جهان هستی” یک سخت افزار یکپارچه و واحد است دقیقآ مانند سخت افزار جسم انسان که از یک ذره ریز شکل گرفته و بزرگ شده است.
می دانیم که در بدن انسان میلیاردها زیستمند ذره بینی دیگر زندگی می کنند. این زیستمندان لایه به لایه در درون هم قرار گرفته اند. به این معنا که جسم هر زیستمند پذیرای جسم زیستمندان بسیار ریزتر از خودش است.
در پیکره یکپارچه و واحد “جهان هستی”، کهکشان راه شیری فقط یک مولکول کوچک به حساب می آید و منظومه شمسی یک اتم و کره زمین هم در واقع یک الکترون ریز است و ماجرای زندگی تمام زیستمندان ساکن زمین فقط در زیر مجموعه این الکترون کوچک رخ می دهد! به زبان ساده انسان در “جهان هستی” یک موجود بسیار ریز ذره بینی است که با چشم مسلح قوی هم به سختی قابل رویت است!
البته در این مورد که همین موجودات ریز ذره بینی نقش بسیار مهمی در ادامه حیات پیکره میزبان ایفا می کنند شکی وجود ندارد ولی این تصور که سخت افزار عظیم “جهان هستی” فقط و فقط برای این خلق شده است که در خدمت این موجود بسیار ریز ذره بینی باشد خب یک توهم کودکانه ناشی از ناآگاهی و خود بزرگ پنداری انسان است که همزمان با رشد او کم کم رنگ می بازد.
