در آغاز برنامه، کودکان در کارگاهی ساده و صمیمانه با مفهوم صرفه‌جویی آشنا شدند.

تسهیلگر برنامه با زبانی کودکانه توضیح داد که چگونه می‌توان با اقداماتی کوچک مثل بستن به‌موقع شیر آب یا استفاده دوباره از آب شست‌وشوی میوه‌ها سهمی در حفظ این منبع حیاتی داشت.

اما گفت‌وگو تنها به خانه‌ها ختم نشد؛ موضوعی جدی‌تر هم به میان آمد: مطالبه‌گری از مسئولان. بچه‌ها شنیدند که همان‌قدر که تغییر رفتار فردی اهمیت دارد، مطالبه برای نوسازی شبکه‌های فرسوده آبرسانی شهری و جلوگیری از هدررفت آب در کشاورزی و صنعت نیز حیاتی است.

یکی از دانش‌آموزان گفت: ما شاید کوچک باشیم، اما می‌توانیم به بزرگ‌ترها یادآوری کنیم که آب برای همه نسل‌هاست.

این جمله، بازتابی از روح پویش بود؛ اینکه آموزش شهروندی از همان سال‌های کودکی آغاز می‌شود.

بخش پایانی برنامه با نقاشی مشارکتی همراه شد. دیواری سفید در حیاط مدرسه، به تابلوئی رنگارنگ بدل شد؛ جایی که کودکان با رنگ‌های نیپون، قطره‌های آب، درختان سبز و زمین آبی را تصویر کردند. هر کودک در پایان سهمی از رنگ‌آمیزی داشت و جایزه‌ای کوچک به یادگار گرفت.

برگزارکنندگان تأکید کردند که این پویش تنها یک رویداد فرهنگی نیست، بلکه گامی برای پیوند میان آموزش، هنر و مسئولیت اجتماعی است. آب، همان‌طور که در شعار برنامه آمده بود، نجات پیدا می‌کند، اگر هر قطره‌اش را جدی بگیریم.