کارنامه ناتمام…

با تاسف اغلب کوهنوردان وباشگاههای کوهنوردی در نوشتن گزارش عملکرد جدیت نداشته ودر حقیقت از نوشتن ونگارش میانه خوبی ندارند .اما گزارش برنامه‌ نوعی ثبت وقایعه ای ‌است که‌ نویسنده به جهت پاسخ گویی به مسئولین مربوطه وهمچنین بایگانی در آرشیو آن را تهیه می کند.
گزارش نویسی ازجنبه های مختلف حایز اهمیت است. اینکه به عنوان ثبت وقایع وتاریخ محسوب می گردد . پاسخگویی به مافوق که باعث اعتماد وصیانت از سنت تشکیلات است .همچنین نوعی مطالبه گری و فرصتی هست تا در گزارش ذکر گردد که در طول سال چه اقداماتی انجام گرفته ومبالغ هزینه به چه میزان بوده است ٫ همچنین یاد آوری سختی ودشواری های متعدد که احیانا در طول سال به وقوع پیوسته که چنانچه مکتوب نشود بزودی از خاطر خواهد رفت .در اینجایاد آوری بی مهری وتوقعات نابجای برخی نهادهای مافوق حایز اهمیت است که بی هیچ قیمت وهزینه در عملکرد دیگران سهیم شده وآنچه انجام‌گرفته را بی مقدمه وعذر بهانه بنام خود ثبت می‌کنند .لذا این چه سنتی است که نهادهای اداری مافوق تشکیلات بدون هزینه وبدون هیچ حمایتی‌ گزارش عملکرد سالانه را از دیگران مطالبه می کنند ؟ آیا آنها گزارش همراه با تصاویر را به خیال خود جهت عملکرد سالانه خویش می پندارند ؟ در این عرصه چه اتفاقی می افتد که شفافیتی در آن نیست؟ یقینا تهیه گزارش عملکرد دارای هزینه وبرنامه های مورد نظر حتما با پشتیبانی وحمایت بوده وبه باور همگان چنانچه گزارشی ارسال شود به معنای این‌است که در قبال ارسال گزارش هزینه دریافت شده است ؟در صورتی که هیچ‌هزینه ای از نهادهای اداری به باشگاهها نسبت به ارسال گزارش پرداخت نمی گردد .لذا اگر تا کنون گزارشی تهیه وبه نهادهای مورد نظر ارسال شده بی تردید بخاطر حسن نظر و یا معذورات فی مابین انجام گرفته است ولاغیر . لذا در بسیاری از مواقع مشاهده گردیده که درخواست گزارش عملکرد سالانه از گروهها ویا نهادهای زیر مجموعه منطبق بر راستی وصداقت نبوده وهر دو نهاد بخوبی می دانند پاسخگویی وهمکاری در مکاتبات وارائه عملکرد سالانه از روی اجبار ویا رفع تکلیف می باشد . از سویی محتوا و متون گزارش عملکرد هیچ تاثیری در جهت کسب امتیاز نداشته واز محتوای گزارش هیچ بهره برداری نیز نمی گردد وفقط صرفا گزارش برای رویت و به جهت پاسخگویی به مکاتبات اداری بوده وسپس براحتی و بی تعارف آرشیو می گردد . از اینرو هر دو گروه قربانی ساختار نابجای جامعه وتشکیلات اداری می باشند تا همانند همه پدیده های پیرامون .لنگان خرک خویش به منزل برساند..

چرا هنوز رابطه منطقی بین درخواست کننده گزارش وارسال کننده وجود ندارد ؟چرا نهادها همواره خودرا محق دریافت گزارش می دانند؟ وبه همین میزان ارسال کننده نیز خود را حق بجانب واز دادن گزارش سر باز زده وسر پیچی ازآن را حق مسلم خود می داند؟ به نظر می رسد هردو گروه از نظر اخلاقی حرفی برای گفتن داشته وحقی برای گرفتن ندارند . نویسنده ٫گزارش را حاصل زحمات خود دانسته ودر هر برنامه متحمل هزینه وزحمت شده است وگزارش را اثر شخصی خود می داند ونهادهای ناظر نیز برای ارسال عملکرد وحفظ جایگاه سازمانی نسبت به درخواست خود وجاهت قانونی داشته ودر خواسته خود اصرارو پافشاری می کنند .البته نگارش وتهیه عملکرد سالانه نوعی تمرین ومهارت است وشاید تدوین آن عاملی شود تا علاقه مندان به کوه ارادی ویا غیر ارادی گزارش سالانه تهیه کرده و پس از بهره برداری آن را طبق معمول بایگانی نمایند.تمامی موارد اشاره شده در طول سال های اخیر همانند شوی تکراری در اغلب تشکیلات کوهنوردی مشاهده وملاحضه شده است .اما در این زمینه شاید تنها حسن کار تهیه گزارش ونیز ثبت رخ دادهای روز شماری است که در این عرصه به عنوان اثر ماندگار به تاریخ سنجاق می گردد.
ابراهیم فرجی‌پور