از مزد بهره‌وری تا مزد توافقی
حسین حبیبی (عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) ضمن انتقاد از تمام این گفتمان‌های نامربوط، حمله به حداقل دستمزد ناچیز کارگران را ناعادلانه‌ترین برخورد فرادستان در مقطع کنونی می‌داند و با اشاره به سطح پوشش زیر سی درصدی حداقل دستمزد می‌گوید: افزایش دستمزد براساس نرخ تورم واقعی و بدون آنکه مشخصات جسمی و روحی کارگران و ویژگی‌های کار محول شده را مورد توجه قراردهد باید به اندازه‌ای باشد تازندگی یک خانواده ۴ نفره به راحتی تامین شود و این افزایش دستمزد، حق مسلم کارگران است؛ چگونه است که مقامات ارشد دولت، این واقعیت مسلم را نمی‌دانند و گاه و بیگاه این حق مسلم را زیر سوال می‌برند؟!
این فعال کارگری اضافه می‌کند: افزایش دستمزد، تابع نرخ تورم است و معلول آن است؛ تا زمانی که تورم انباشته داریم و سبد معیشت مسیر صعود را طی می‌کند، بایستی دستمزد افزایش یابد؛ اگر کارگران و تشکل‌های کارگری روی این حق مسلم خود اصرار و پافشاری کنند، دولت‌ها مجبور به کاهش نرخ تورمی که خود خالق آن هستند، می‌شوند.
حبیبی تاکید می‌کند: افزایش قدرت خرید درگرو افزایش دستمزد سالیانه است و افزایش «سالیانه» به این معناست که نه یکبار بلکه چندین بار در طول سال بایستی دستمزد ترمیم شود؛ تا وقتی تورم صعودی‌ست و حداقل دستمزد به سبد معیشت نرسیده، این ترمیم باید تداوم داشته باشد.به گفته‌ی این فعال کارگری، مزد توافقی، مزد براساس بهره وری و همچنین مزد منطقه‌ای، نابود کردن شان و کرامت انسانی و رواج بردگی و استثمار است و راهی‌ست برای از بردن چتر حمایتی قانون کار، بیمه و درمان تامین اجتماعی.
او با اشاره به گفته‌ی «جان مینارد کینز» اقتصاددان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که گفته « اگر می‌خواهید ملتی را نابود کنید، کم هزینه‌ترین، راحت‌ترین و پنهان‌ترین ابزار تورم است؛ یک تورم بلند مدت ایجاد کنید زیرا آرام آرام تمام بنیان‌های اخلاقی و اقتصادی آن ملت نابود می‌شود» اضافه می‌کند: اگر می‌خواهند افزایش دستمزد در کار نباشد، بایستی تورم را مهار کنند؛ این معادله را برعکس نشان دهند؛ افزایش دستمزد عامل تورم نیست، این تورم است که افزایش دستمزد را الزامی می‌سازد.
