31 شهریور روز جهانی بدون خودرو

بی مقدمه خاطره ای به ذهنم رسید که برای آغاز سخن به فال نیک می گیرم سالهای پیشین جهت صعود به قله کلیمانجارو به کشور تانزانیا رفته بودم روزی در دارالسام با یکی از دوستان تاکسی دربستی گرفتیم تا جایی برویم پس از سوار شدن راننده حرکت نکرد به او گفتیم کرایه شما کامل پرداخت خواهد شد ولطفا حرکت کنید گفت منتظرم تا سه نفر دیگر سوار شده سپس حرکت خواهم کرد بنا بر این با دو نفر سر نشین بصلاح نیست حرکت کنم .البته به نظر مضحکه است ولی چقدر لذت بخش است احترام به حقوق شهروندی اما در ارکان جامعه براستی پای بندی به حقوق شهر وندی چقدر سخت ودشوار است . در موارد مختلف در محیط خانواده واجتماع شاهد برخی حرکت های نمادین بوده ودر مراحل اولیه با استقبال بی نظیر مردم وعلاقه مندان آغاز می گردد اما در اندک زمانی از شور ونشاط آن کاسته ودر فراموش خانه تاریخ بایگانی می شود .از اینرو به مراتب در سال های گذشته شاهد فراخوان هوای پاک بدون خودرو بوده ودر مراحل اولیه طرح کزایی به همان میزان که با شتاب آغاز گردید با تاسف و با سرعت زیاد نیز فروکش کرد وهمه امیدها به یک باره به یاس تبدیل شد٬ لذا در اغلب مواقع تمامی اتفاقات تلخ وشیرین که درارکان خانواده ودر اجتماع شاهد وناظر آن هستیم ٬بسرعت وبا اطمینان خاطر همگی خودرا مبرا از گناه دانسته وزیرکانه دیگران را عهد شکن ومسبب همه زشتی ها می دانیم ٬بقول ضربالمثل معروف کی بود؟ کی بود؟ من نبودم.. بظاهر اگر همه مرتکب خطا واشتباه شوند بی تردید تو ویا او وآنها بودند٬ لذا من که نبودم ٬بقول دوستی می گفت در کشور ما واردات واستفاده هرچیزی قبل از فرهنگ سازی وآموزش به تملک در می آید وماحصل آن نافرمانی ودر پی یافتن متهم به دور و بر خود خیره می شویم .تعهد به منافع جمع و رعایت حقوق شهروندی از ملزومات واسباب کار جامعه ویکان٬ یکان٬ ارکان خانواده و اجتماع می باشد که لازم است همواره خود را جای دیگران فرض کرده و تابع نظم ونسخ جامعه باشیم .بی تردید همه موارد یاد شده در سخن و بزبان جاری کردن سهل وآسان اما در عمل وتبعیت از قوانین وموازین مشروط ومنوط به اما واگر می باشد .از اینرو داشتن انواع خودرو ودلایل مالکیت آن انگیزه های شخصی وگاها در توجیه آن دلایل شفاف ومبرهنی نیست در همه مبادی ودور افتاده ترین روستاها ونیز در مناطق کوهستانی وبعضا بر فراز برخی قله ها ونیز بالای دیوار وپشت بام همسایه شاهد پارک خودرو ودر میادین وکوچه های بن بست مملو از خودرورهای رنگ و وارنگ می باشیم به این خاطر همه ما آدمیان واهالی این مرز و بودم بظاهر ملزم ومتعهد به قبول قانون ومنشور هوای پاک هستیم٬ این خودروها ٬تاسیسات ٬کارخانجات و پالایشگاهها هستند که بدور اراده ما آدمیان ودور از چشم همه دود و صدای خشن وآزار دهنده را از ناحیه اگزوز به شهر ما ٬خانه ما٬ تزریق می کنند. کار وزار فلان شنبه های بدون خودرو هنوز آغاز نگردیده به سرعت در مجالس ومحافل با شیوه های مختلف به تصویر کشیده شده وعکسی به یادگار در فضای مجازی دست بدست می گردد ودر رسانه ها وصفحات اول روزنامه ها ونشریات تصاویر مسئولین دلسوز ودوست دار هوای پاک و دست اندرکارانی که در اجرای شوی تکراری هر ساله موفقیت خود را جشن گرفته و خاتمه زنگ پایان هوای پاک نواخته می شود وهمگی با خیال آسوده از صبح روز شنبه با خودروی تک سر نشین وبا پزو افاده خودرا به محل کار رسانده وپس از چاق سلامتی با اطرافیان و نوشیدن یک فنجان چای بروی میز در صفحه اول نشریات ملاحضه می شود( شنبه های بدون خودرو ) و آنگاه بخاطر می آید و ملتفت می شویم .کی بود ؟کی بود ؟من نبودم و خاتمه هوای پاک به سال دیگر موکول شد.