فعال رسانه‌ای افغانستانی: طالبان نسبت به گذشته، وحشی‌تر شده است
به گزارش کوه سرفراز به نقل ازبهارنیوز،جمیله حسام، فعال رسانه‌ای افغانستانی که سال‌ها از طریق رسانه‌هایی چون “رادیو رابعه بلخی” صدای زنان افغانستان بوده در گفتگویی با سایت امتداد، ضمن اشاره به برخی از این قوانین سخت گیرانه از سوی طالبان، اظهار داشت: امروز شاهد بدترین وضعیت دو دختران جوانم هستم و بدترین روزهای زندگی‌ام را سپری می‌کنم. طی دو ماه گذشته، من از وظیفه و کار خودم در رسانه برکنار شده بودم و حالا هم متاسفانه دو دخترم که امیدشان برای ساخت آینده به مکتب‌شان بود، اجازه رفتن به محل تحصیل را پیدا نکرده‌اند. وی افزود: خیلی‌ها، نگران آینده و وضعیت خود هستند. ما در گروهی که با خانم‌های افغانستانی داریم، همه امکانات ( استفاده از وسایل تکنولوژی، تلویزیون و موبایل) در خانه در اختیارمان بوده اما، آن‌ها هیچ علاقمندی به آن امکانات ندارند. چرا که آن‌ها فقط علاقه دارند که دوباره به مدرسه و درس خود برگردند. متاسفانه من هم هیچ جواب منطقی و قانع‌کننده‌ای ندارم که به آن‌ها بدهم.
آنچه طالب به عنوان مواضع و مانیفست خود اعلام می‌کند، تماما نمایشی و برای کسب اعتماد جامعه جهانی است
این فعال حقوق زنان در افغانستان در ادامه با اشاره به عدم همخوانی مواضع اعلامی و اعمالی از سوی طالبان، تصریح کرد: مواضع اعلام شده از سوی آن‌ها با آنچه در افغانستان اعمال می‌کنند، اصلا قابل باور نیست. ما یک دوره دیگر از حاکمیت شوم و تلخ طالب را ۲۰ سال در خاطر داریم. در آن دوره من محصل پوهنتون بودم و به ما اجازه رفتن به دانشگاه ندادند و همین موضوع، امروز بر سر دختران جوان برای رفتن به مدرسه و مکتب اجرا می‌شود.
جمیله حسام، عنوان داشت: آنچه طالب به عنوان مواضع و مانیفست خود اعلام می‌کند، تماما نمایشی و برای کسب اعتماد جامعه جهانی است. آن‌ها برای رسیدن به قدرت این مواضع را اعلام می‌کنند و در عمل، هیچ تعهدی در خصوص تحصیل دختران و وضعیت حقوق بشری زنان از خود بروز نمی‌دهند. آن‌ها در زمینه تبعیض جنسیتی از گذشته تا به حال، هیچ فرقی نکرده‌اند. شعارها و بیانیه‌های طالب، تماما کاذب است.
ماجرای کتک زدن دختر جوان توسط یک طالب
این فعال رسانه‌ای افغانستانی که این روزها در ولایت بلخ و شهر مزارشریف ساکن است در خصوص رفتار طالبان در هفته‌های اخیر، نمونه‌ای آورده و بیان داشت: به عنوان مثال در همین هفته گذشته، دخترخانم جوانی، صرفا به این دلیل که از نگاه یک طالب، مانتوی کوتاهی بر تن کرده بود، توسط او مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت. همه مردم سراسیمه و پریشان او را می‌دیدند اما کسی جرات جلو رفتن نداشت. وی ادامه داد: طالبان او را کتک زده و بنای شلاق زدن او را داشتند. او هم مدام به آن‌ها التماس می‌کرد. در حالی که مانتوی دختر اصلا کوتاه نبود.
طالبان نسبت به گذشته، وحشی‌تر شده
جمیله حسام، همچنین در ادامه با اشاره به ادعای تغییر طالبان از سوی برخی نیز، خاطرنشان کرد: با توجه به ذهنیتی که ما از گذشته طالبان در ۲۰ سال قبل داریم و وضعیتی که امروز شاهد آن هستیم، اصلا کمترین تغییری در اندیشه و رفتار طالبان نمی‌بینیم. هیچ یک از ما باور نداریم که طالب تغییر کرده و یا تصمیم به تغییر داشته باشد. به عقیده ما، متاسفانه طالبان نسبت به گذشته، وحشی‌تر شده است.
با حضور طالبان، آینده تلخ و تاریکی در انتظار زنان افغانستانی است
وی، همچنین یادآور شد: به نظرم با حضور طالبان، آینده تلخ و تاریکی در انتظار زنان افغانستانی است. آینده زنان افغانستانی با حضور طالبان، خیلی مایوس‌کننده و رنج‌دهنده است. ما همه در کابوس هستیم و هنوز هم باور نمی‌کنیم که این همه دستاوردها و تلاش‌های‌مان در طول دو دهه گذشته از دست رفته باشد. ما در مرحله‌ای قرار گرفته‌ایم که نمی‌دانیم که چه آینده‌ای در انتظارمان بوده و هیچ روزنه‌ای در مقابل‌مان نیست. این فعال رسانه‌ای افغانستانی، خاطرنشان کرد: همه خانم‌ها در افغانستان مدام در این آشوب به سر می‌برند که چه آینده‌ای در انتظار آن‌ها و دختران‌شان است؟ مبادا تمام آینده دختران سرزمین ما به شوهر کردن و رفتن به خانه بخت خلاصه شود؟
طالبان از سویی تحصیل دانشجویان دختر از پشت پرده را بلامانع و از طرفی ادامه تحصیل دختران محصل را ممنوع کرده‌اند!
جمیله‌حسام، همچنین درخصوص موضع متناقض طالبان درباره تحصیل دختران در مقاطع مختلف نیز، یادآور شد: طالب از سویی می‌گوید که تحصیل دانشجویان دختر از پشت پرده منعی ندارد و از طرفی ادامه تحصیل دختران محصل را ممنوع کرده‌اند. این محصیلن کم سن و سال‌تر، اصلا چطور می‌خواهند درس بخوانند که به پوهنتون و دانشگاه راه پیدا کنند و از پشت پرده تحصیل کنند؟ وی در پایان نیز، عنوان داشت: سیاست ناروشن و دگم طالبان سبب شده تا نتوانند در مواضع خود توازن برقرار کرده و منطقی تصمیم بگیرند. آن‌ها با شواهد به مردم می‌فهمانند که به رغم ادعای خود؛ توانایی، مدیریت و ظرفیت اداره کشور ندارند. از همین است که تصمیمات آن‌ها عاقلانه و عادلانه نبوده و در یک سردرگمی در تصمیم‌گیری به سر می‌برند.
