یکی از این مراکز دپو در بندر ماهشهر متلعق به شهرداریست که علیرغم پیگیریهای مداوم فعالان حقوق حیوانات و نامه نگاریهای ممتد با مسئولین ذی ربط از شهرداری گرفته تا شورا هیچکس ترتیب اثری به این مکاتبات نداده بلکه هربار به جهت خاموش کردن صدای فعالان حقوق حیوانات به جهت تهدید شرایط را بر حیوانات سخت تر کرده اند.
در این مرکز بالغ بر ۶۰۰ قلاده سگ در زمینی خاکی بدون سایه بان یا اتاق لازم، بدون قرنطینه، بدون تفکیک و غربالگری جنسیتی یا جدا سازی سگهای بیمار از سالم وجود دارند که پس از زنده گیری به آنجا منتقل شده و بدون انجام هیچ اقدام بهداشتی یا عقیم‌سازی فقط در این مرکز اسیر میشوند و سرانجام پس از مدتی از گرسنگی یا بیماریهای ناشی از آلودگی محل جان باخته یا کشته میشوند حال آنکه بودجه ساماندهی این سگهای بینوا صرف چه اموری میشود بر همگان پوشیده است.
اداره این مرکز با مبلغی که برای رتق و فتق امور آن کافی نیست به مناقصه گذاشته میشود و پیمانکاران هیچ تعهد و دلسوزی نسبت به حیوانات ندارند.غذای اندک این سگها نان یا ضایعات آلوده کشتارگاههای دامیست و سگها تماما به سوتغذیه دچارند و به مرور زمان به امراض ناشی از سو تغذیه مبتلا میشوند.
بهداشت مرکز در بدترین وضعیت ممکن است و به دلیل زمین خاکی آن عملا امکان شسشتشو و نظافت محیط وجود ندارد. فعالان حقوق حیوانات اجازه ورود به مرکز و رسیدگی به حیوانات را حتی با هزینه های شخصی ندارند و از آنجایی که به وضعیت اسفبار سگها در مرکز معترض میشوند شهرداری و پیمانکار مانع ورود آنها به مرکز میشوند، خروجی چنین مراکزی بدون شک مرگ خواهد بود.
پس از مدتی اسارتِ سگها در مرکز طی اطلاع رسانی ناقصی خبر واگذاری سگها به متقضایان اعلام میشود که برای آن شرایطی غیر منطقی در نظر می‌گیرند و چون سگها به جهت شرایط بد مرکز اغلب بیمار و رنجور شده اند، کسی آنها را به سرپرستی نمی‌گیرد پس با قساوت و بیرحمی کشته خواهند شد و سگهای جدید با سرنوشتی مشابه به مرکز آورده میشوند و این دور باطل ادامه دارد.
در واقع مرکز ماهشهر یک کارخانه تبدیل سگ سالم و رها به سگ بیمار و رنجور در اسارت و سرانجام به سگ مرده است. روندی غیر بهداشتی و معیوب که درآن حیوان سالم به جسد غیر بهداشتی تبدیل شده و اجساد هم به درستی امحا نمی‌شوند.
سوای غیر اخلاقی و بیرحمانه بودن این عملکرد معیوب،این روش در هیچ جای کشور ما و جهان منجر به مدیریت جمعیت حیوانات شهری نشده چه در غیر این صورت طی سالها جمع آوری و دپوی سگها، جمعیت آنها باید مدیریت شده بود.
به نظر می‌رسد این جریان چرخه ایی درآمد زا از طریق اعلام نیاز به بودجه برای ساماندهی و اتلاف آن با اعمال روشهای غیر اخلاقی و غیر اصولی و مجدد تقاضای گرفتن بودجه و اتلاف آن است که عذاب حیوانات و پر شدن جیب ذی نفعان تنها ماحصل آن میباشد.
مرکز ماهشهر تنها مشتی از خروار مراکز دپوی شهرداریهاست که با زجر کش کردن سگها و اتلاف بودجه درآمدی هنگفت به جیب متولیان آن سرازیر میکند.
عاطفه سیف_فعال حقوق حیوانات
