مسئولان استانی فرمانِ خودرو را بیشتر به سمت مشکین دشت بچرخانند!
اولینِ مطالبه مطروحه «تسریع در سنددار کردن املاک و اراضی قولنامه ای مشکین دشت» است، به نحوی که فعالیت های ساختمان سازی، بازآفرینی بافت های فرسوده، تملکاتِ مورد نیاز پروژه ها و روند فعالیتِ کمیسیونهای توافقات و ماده صد شهرداری تقریباً قفل شده اند و چشم انتظارِ تصمیم گیری عاجل نهادهای ذیصلاح می باشند.
اجرای مصوبه هیأت وزیران در راستای الحاقِ شهرک شهید رستمی و کارخانجات لوکوموتیوسازی مپنا به شهرداری مشکین دشت و انتقالِ پرونده های مربوطه از سوی شهرداری فردیس دیگر مطالبهِ آقای اسدپناه از مسئولان و نمایندگان است.
دیگر چالشِ عمده مدیریت شهری مشکین دشت همچون بسیاری از شهرهای دیگر متوجه وزارت جهاد کشاورزی است؛ اولاً قطعه زمینی در ورودی شهر دارای کاربری فضای سبز است و باید برای کاشتِ درخت تصرف شود، ثانیاً یک قواره زمین چند هکتاری که عملاً مشکین_دشت را به دو جزیره دور از هم تبدیل ساخته، باید تحویل شهر گردد و راضی کردن این وزارتخانه نیاز به وساطت و پیگیری نمایندگان مجلس دارد.
گرچه در صحبت های نماینده مردم به نکاتِ دیگری هم اشاره شد که بعدتر به آنها خواهیم پرداخت اما از دولتِ انقلابی و نمایندگان مجلس انتظار می رود به مشکین دشت ویترینی از شهیدانِ دفاع مقدس، مدافعین حرم، شهدای اقتدار و… توجه بیشتری داشته باشند و برای پایان دادن به برخی از محرومیت هایِ چنددهه ای این منطقه آستین همت بالا بزنند، اینکه #دولتها بیایند و بروند و شعاردرمانی پیشه کنند، چه دردی از مردم دوا خواهد کرد؟
واقعیت آن است که برخی مسائل همچون املاک قولنامه ای عملاً دست و پایِ مردم را بسته است، همین طور امکاناتِ ناچیز بهداشت و درمان، ضعف ناوگان حمل و نقل همگانی، زیرساخت های فقیر، مشکلات طرح های جامع و تفصیلی و البته مسئولانی که در هشت سال گذشته ظاهراً با بازدیدهایِ پای پیاده و نشستن پایِ درد دل مردم چندان میانه خوبی نداشته اند! واقعیت آن است که اداراتِ دولتی بعضاً پای کار حل مشکلات مردم نمی آیند و شوراها و شهرداریها را به سیلی خورِ افکار عمومی تبدیل کرده اند.
