هر نوع فعالیتی در جامعه منوط به حضور فعال كارگران است و از آنجا كه جامعه كارگری، جامعه گسترده ای در كشور است به طور قطع، اگر امنیت شغلی، معیشت و زمینه حضور موثر و فعال آنها در سایر بخش های جامعه فراهم شود، می توان بیش از گذشته از ظرفیت های جامعه كارگری برای رشد، توسعه و حل مشكلات اقتصادی بهره برد.
جامعه كارگری، همواره با چالش های بسیاری روبه رو بوده و با وجود پیگیری ها و اقدامات انجام شده برای رفع مشكلات این قشر از سوی نمایندگان كارگری، مشكلات و گرفتاری های این قشر تلاشگر به قوت خود باقی است.
قراردادهای سفید امضا، نبود امنیت شغلی، نبود بیمه كامل و سابقه كار، پایین بودن حقوق و دستمزد و ایمنی كار، تنها بخشی از مشكلات جامعه كارگری است.
در حال حاضر دغدغه و تمركز اصلی نمایندگان تشكل های كارگری بر روی امنیت شغلی این قشر متمركز است، زیرا این مولفه بیش از سایر مولفه ها به گسترش مشكلات جامعه كارگری دامن می زند و نبود آن مانع از مطالبه قانونی كارگران برای احقاق حقوق خود منطبق با قوانین كار می شود.
یكی از مهم ترین مصادیق نبود امنیت شغلی در جامعه كارگری، بحث قراردادهای موقت و بی توجهی به قانون كار در هنگام عقد قرارداد با كارگر است.
كارشناسان می گویند تا زمانی كه اراده و حاكمیت كارفرما هنگام عقد قرارداد بر كارگر حكمفرما باشد و از مواد مختلف قانون كار در چارچوب منافع خود بهره ببرد، و هیچ تنبیهی برای تخلف كارفرما در قانون لحاظ نشود، امنیت شغلی كارگران با تهدیدات بسیاری مواجه است؛ زیرا هر زمان كارفرما تصمیم بگیرد به سادگی می تواند كارگر را به بهانه ها و دلایل مختلف اخراج یا تنبیه كند.
بر اساس آمار شوراهای عالی اسلامی كار در كشور میلیون ها نفر از كارگران با قرارداد موقت مشغول فعالیت هستند.
بر اساس آیین نامه تبصره یك ماده هفت قانون كار و تعریف روشن آن از قراردادهای كار موقت و دایم، جامعه كارگری كشور نباید در زمینه امنیت شغلی مشكلی داشته باشند ولی روند اجرایی و عملی در باره كارگران به گونه دیگری است.
** اخراج از كار، استرس هر روزه
وقتی به سراغ كارگران واحدهای تولیدی برای شنیدن درد دل ها و مشكلات شان می رویم، ضمن اكراه از مصاحبه بخاطر عوارض آن، به دلیل نگرانی از اخراج و مشكلات بیكاری علاقه ای به ذكر نام و محل كار ندارند، اما با اطمینان از اینكه نام شان فاش نمی شود، به برخی از مشكلاتی كه به گفته خودشان گریبانگیر اكثر كارگران است، اشاره می كنند.
کارگرانی كه در یكی از واحدهای تولیدی مشمول قانون سخت و زیان آور هم كار می كنند و هیچ كدام از قوانین سخت و زیان آور شامل حالشان نمی شود، با همه این مشكلات هر روز با استرس اخراج از كار كارشان را شروع می كنند.
قراردادهای سفید امضا، نبود امنیت شغلی، بی توجهی به قانون كار، حقوق و دستمزد را از جمله مشكلات كارگری است و امنیت شغلی مهم ترین دغدغه آنهاست.
حمایت شعاری از كارگران در كشور اكنون به فرهنگ تبدیل شده است.
بسیاری از كارفرمایان با سواستفاده از شرایط نامساعد بازار كار كشور، اقدام به انعقاد قراردادهای ناعادلانه می كنند.
این موضوع باعث شده تا كارگر هیچ گاه از جایگاه و وضعیت فعلی و آینده شغلی خود در محیط كار اطمینان حاصل نكند.فلذا چنانچه مسئولین به دنبال رشد تولید و جهش اقتصادی هستند بایستی توجه ویژه به معیشت و امنیت شغلی کارگران داشته باشند
