بذر و دانه تا زمانی که جوانه نزده اند خیلی اهمیت ندارند ولی وقتی ما آن ها را کاشتیم و جوانه زدند و روح وارد جسم شان شد دیگر تبدیل به یک موجود زنده می شوند و ما دقیقآ در مقابل این اقدام خود مسوول هستیم و باید تا زمانی که این زیستمندان از آب و گل در می آیند به شدت و با حساسیت از آن ها مراقبت کنیم.
خب این موضوع بسیار اهمیت دارد. یعنی بذر و دانه اسباب بازی انسان نیستند که باری به هر جهت و به مناسبت های مختلف مانند روز درخت کاری و مهریه و قسمتی از محکومیت متخلفان آن ها را بارور کرده و بعد از اجرای مراسم به بهانه های مختلف آن ها را به امید خدا رهایشان کنیم. این که هر سال به این مناسبت ها صدها هزار نهال در گوشه و کنار کشور کاشته و بعد از مدت کوتاهی بیش از نود درصد آن ها به دلیل بی توجه ای خشک شده و از بین می روند که کاملا روشن و واضح در مقابل دیدگان ما قرار دارند و این ظلمی بزرگ در حق این زیستمندان است.
بارها گفته ام و باز هم عرض می کنم که کره زمین یا همان محیط زیست بر اساس آبخیزداری و آبخوان داری طراحی و ساخته شده است. دقیقا بر همین اساس است که بیش از نود درصد وزن توده خشک تمام زیستمندان کره زمین متعلق به گیاهان است. اگر این نکته مهم درک شود به راحتی متوجه می شویم که حفظ پوشش گیاهی موجود در اولویت اول قرار دارد. یعنی هرگز نباید پوشش گیاهی مرتعی را به بهانه نهال کاری تخریب و نابود کرد.
ما از محیط زیست و زیستمندان و رابطه بین آن ها به اندازه یک غبار هم اطلاع نداریم. بنابراین خرد حکم می کند که با حفظ زیستگاه ها، احیا و بازسازی را بر عهده خود طبیعت بگذاریم.
