زمانی که فاصله طبقاتی واشرافی گری، حتی به نفع آقازاده ها و ثروتمندان نیست

اما به نظر حساسیت لازم و کافی برای ریشه کنی و مبارزه با آن بطور جدی هنوز شکل نگرفته است و مسئولین هنوز بطور دقیق و عمیق توجیه نشده اند که پدیده آقازادگی میتواند تمام بنیان های اخلاقی و اجتماعی را نابود کند وطوفانی سهمگین ایجاد کند که چیزی جلودار آن نخواهد بود. صرفنظر از مباحث دینی که کاملا در مذمت ظلم و بی عدالتی و فخرفروشی وجود دارد‌ که جای بحثی نیست ولیکن ، در قوانین برخی از کشورها نیز قوانین سختگیرانه ای برای مقابله با فخر فروشی و اشرافی گری حتی نسبت به درآمدهای سالم وقانونی آن وجود دارد چه برسد به درآمدهای غیرقانونی و نامشروع که بسیار شدیدتر با آن برخورد میشود. البته در کشور ما نیز در سالهای اخیر اقداماتی شروع شده که به نظر کمی دیرهنگام بوده و البته با آن شدتی که انتظار عموم مردم بوده کامل و جامع نبوده و سریع و قاطعانه نیز اجرا نشده است. اما بهتر است همگام با قوانین سایر کشورها و انتظارات مردم و حتی قانون سالهای اول انقلاب (قانون موسوم به از کجا آورده ای) این موضوع تصویب و تکمیل و اجرایی شود و علاوه بر بازرسی و کنترل منبع درآمد اشخاص، نحوه هزینه کرد آن نیز کنترل شود و چنانچه درآمد شخصی از راه سواستفاده و رانت و فرصت طلبی بود به شدت از طریق مالیاتی برخورد شود و حتی این اقدام جرم کیفری تلقی شود و به جهت حفاظت از روح و روان جامعه و اقتصاد کشور با عوامل آن برخورد قضایی صورت گیرد زیرا در سایر کشورها حتی اگر درآمد مشروع و سالم باشد از طریق وضع مالیات بر مصرف، جلوی تجمل گرایی و اشرافی گری گرفته میشود و هرگز اشرافی گری و حسرت گذاشتن به دل فقرای جامعه آنهم با درآمد نامشروع و حاصل از سوء استفاده و رانت تحمل نمیشود حتی در کشورهای نه چندان پیشرفته منطقه از جمله پاکستان که میتوان از تجربیات آنها استفاده کرد. ازنظر فرهنگی و اجتماعی نیز باید با این پدیده که هنجارهای جامعه را برهم زده و سبب ایجاد چالش های فرهنگی و آسیب های اجتماعی میشود و سبب شورش گرسنگان علیه ثروتمندان خواهد شد مقابله نمود و اگر فکری به حال آن نشود همه در آتش خشم فقرا خواهند سوخت حتی ثروتمندانی که شاید درآمد قانونی و سالم نیز داشته باشند. در پایان باید ذکر کرد که مبارزه با فاصله طبقاتی و پدیده آقا زادگی، حتی به نفع ثروتمندان نیز می باشد و امنیت اجتماعی بلند مدت آنان را نیز تامین میکند و سبب آرامش و سلامت و شادی جامعه خواهد بود. و جامعه ای که شادی و آرامش نداشته باشد حتی امکان رشد و پیشرفت اقتصادی در آن وجود نخواهد داشت و عملکرد جامعه مختل میشود که دود آن در وهله اول به چشم محرومین جامعه و بعد از آن در چشم ثروتمندان و صاحبان صنایع و کسب و کار خواهد رفت. پس بهتر است در مسیر مبارزه با اشرافی گری و مخصوصا نوع فاسد و غیرقانونی آن (آقا زادگی) ، خود طبقه ثروتمند پیشقدم شود تا هم منافع بلند مدت خود را حفظ کند هم به وظیفه انسانی و اخلاقی و وجدانی خود عمل نماید.